Iedereen die werkelijk geïnteresseerd is in het ego, kan natuurlijk prima zijn eigen bronnen vinden. Soms is het leuk om met behulp van metaforen iets in een context te plaatsen. Deze keer het ego omdat ik zo’n leuk stukje van Caroline Franssen tegenkwam!
Het ego wordt in spirituele kringen vaak geassocieerd met asociaal, liefdeloos, inhalig en op individueel belang gericht gedrag. De energie die je nodig hebt om het voor jezelf op te nemen en je in te zetten om innerlijke doelen te realiseren, kan in excessieve vorm inderdaad het belang van anderen schaden. Maar wat is ‘t dan, ego?
Tijdens lessen en consulten gebruik ik graag de metafoor van de zeilboot voor de verschillende bewustzijnsniveaus waarop, en waarmee, je als mens je leven leeft. Zeilboten zijn er in alle soorten en maten, van optimistje tot boot met zeewaardige kwaliteiten. Net als bewustzijnsniveaus. In dit voorbeeld geldt, hoe complexer de boot, hoe meer bewustzijn. Hoe meer bewustzijn je opbouwt, hoe meer je tegelijkertijd in de gaten hebt. Bewustzijn uitbreiden gaat altijd over ‘parallel waarnemen’. Niet alleen cognitief. Ook emotioneel, afgestemd en intuïtief.
Omwille van het onderwerp, ga ik uit van een volwassen boot. Eén die vakmanschap vereist. Hoe complexer de omstandigheden (de buitenwereld) hoe meer er gevraagd wordt van zowel boot (lichaam) als zeiler (bewustzijn).
Het zou onverantwoord zijn zo’n boot onbestuurbaar, zonder motor (ego), de haven uit te varen. Je boot zou volledig overgeleverd zijn aan onvoorspelbare weersomstandigheden en je zou anderen, o.a. passagiers (degenen waarvoor je verantwoordelijkheid hebt genomen in je leven) in gevaar kunnen brengen. Een schip van dit formaat dat zijn eigen koers niet kan bepalen en behouden, bereikt nooit zijn bestemming (innerlijke doelen) zonder een betrouwbare motor. Genoeg PK (wilskracht) om het schip in beweging te krijgen of tot stilstand te brengen is een voorwaarde (zelfvertrouwen) om je reis aan te vangen. Innerlijke doelen in je leven zijn bijvoorbeeld het ervaren van soevereiniteit, liefde en zelfexpressie.
Zodra het schip in open water is en de omstandigheden het toelaten, zet je de motor af om je optimaal te kunnen afstemmen op de wind (moeiteloos leven en in harmonie met je omgeving). Het zeil ontvangt de wind en door het samenspel tussen boot, schipper en elementen ondervind je minder last van golfslag en navigeer je met zo min mogelijk energieverlies en maximaal rendement.
Mensen die keer op keer merken dat ze niet ontvangen wat ze nodig hebben, zijn eerder geneigd hun motor te starten of steeds meer PK’s aan te schaffen. En alleen de zeer, zeer bekwame zeiler laat je met een gerust hart zonder motor het open water opgaan.
Wat ik tegenkom tijdens energetische waarnemingen is dat het ego het verzamelpunt is van energie; je wilskracht en je macht over je eigen leven. Je duwt jezelf ermee door moeilijke omstandigheden. De motor opereert altijd in dienst van de koers van de zeiler. Hij zet zijn motor af zodra hij weer in harmonie is met de omstandigheden. De motor dient de zeiler en zijn roer (je motieven en drijfveren), niet andersom! Net zoals het ego ‘t meest behulpzaam is wanneer het zich inzet in dienst van je hart (de liefde voor jezelf èn je groep) en je innerlijke doelen en behoeften.
Zodra je je eigen koers gaat varen, zul je je ego hard nodig hebben.