Mijn cliënt staat aan de vooravond van een grote beslissing. De reading laat zien dat een grote verandering op komst is via de weg van inzicht en het terughalen van een verloren deel uit de pubertijd.
Hieronder volgt een letterlijk transcript van een deel van de reading:
Wat ik voel is een enorme hoge trilling in je hele romp, een beweeglijkheid. Een onrust wil ik het niet noemen want jij bent gewend aan die hoge trilling. Ik merk een soort leegte binnen de trilling. Er is sprake van een niet opgevulde hoge trilling. Bijna alsof je lichaam een huls is die vol en vervuld hoort te zijn maar momenteel vrij leeg voelt. Door de omhelzing van de lege huls met jouw aandacht wordt je je bewust van je eigen grenzen en daarmee van je lichamelijke contouren, maar ook van je leegte.
Ik zie hoe je behoefte hebt aan versteviging van je achterkant waardoor je energie niet zo weglekt. Zodat je kunt blijven staan. Hier ‘ben’ ik, ongeacht alles wat er speelt.
Als (zelfhelende) reactie op deze huidige toestand van leegte en vermoeidheid ontstaat een metalen kleur voor de borst waardoor je je geharnast voelt en je hoofd heel erg rechtop komt te staan. Het metalen stuk reikt tot onder je schouders en borst. Het schild geeft steun. Je zegt: “Dit is het stuk waar ik verantwoordelijkheid voor dien te nemen. Het stuk waar ik over ga. De hartgevoelens die ik altijd om me heen voelde en de verantwoordelijkheid om vanuit mijn hart te werken… die klopten eigenlijk niet.”
Er dringt een besef door dat er een heleboel oneigenlijke informatie werd uitgewisseld met je omgeving waardoor je niet meer de kracht en puurheid van je eigen hartkwaliteit kon onderscheiden. Die kwaliteit is zeer hoog en erg zuiver. Je hart heeft een zeer hoge trilling en zendt zelfs door de metalen plaat naar buiten. Dat maakt dat mensen je kwaliteit van verre herkennen. De ontstane bescherming van de metalen plaat zorgt er vanaf nu voor dat de rest, de oneigenlijke informatie, er niet terug in kan. De plaat helpt je te voelen wat het verschil is in hartkwaliteit van jezelf en van je directe omgeving. Je krijgt hierdoor een beter beeld van het verschil in trilling. Je leert het verschil steeds beter herkennen.
Je leert herkennen wat de kwaliteit van je eigen uitgaande energie is en, als je diezelfde kwaliteit vanuit je omgeving aangeboden krijgt, het ook kan binnenlaten.
Je leert herkennen hoe je je eigen kwaliteit onderscheidt van de rest. Vaak krijg je een niet gelijkwaardige kwaliteit aangeboden in een vermomde vorm die veel bij je komt halen, komt omvormen of komt vervalsen. Je leert deze herkennen als niet van jou. Dat geeft je de mogelijkheid en de ruimte om deze energie uit het hart van anderen nog steeds te ontvangen en te transformeren, maar pas nadat je deze hebt geëvalueerd en herkent als niet van jou. Nu, zonder onderscheid, werkt het verwarrend op je zelfbeeld.
Door de onduidelijkheid in jezelf tussen verschillende kwaliteiten hartenergie van mensen om je heen, met daarin verwijten, behoeftigheid, angsten, kwetsuren, ben je verward geraakt en is je zelfbeeld onduidelijk geworden.
De metalen plaat geeft je tijdelijk de kans om te leren herkennen wie jij bent te midden van deze gekwetste ‘harten’, te midden van de pijn van anderen. Zo kun je je eigen zuiverheid blijven voelen. Het gaat je kracht en je taalgebruik enorm goed doen wanneer je vanuit je eigen ontwikkelde hart niveau gaat spreken. Nu spreek je vaak vanuit een verwarring waar je met en door anderen in terecht bent gekomen.
Het ziet er uit alsof je echt bent vergeten wie je werkelijk bent. Zonder alle mensen die afhankelijk van je zijn. Je bent onderweg in je leven ergens in de war geraakt en dat lijkt vanuit compensatie gebeurd te zijn. Wat er gebeurd is, is dat je ook alle lagere hartfrequenties bent gaan verwoorden. Je bent vanuit al die waargenomen energielagen gaan praten. Dus je probeerde daarmee aan al die frequenties een geluid te geven. Je keel is daarvan heel moe en pijnlijk geworden. Het is een keel onwaardig om zo te spreken.
Jouw eigen hart geeft aan dat het blij is. Dat er geluk wordt ervaren in waar je bent gearriveerd. “Ik ben gelukkig met de mensen die aan de slag zijn gegaan met wat ik ze gegeven heb. Ik ben gelukkig met mezelf. Ik ben gelukkig met waar ik sta, met mijn dapperheid. Ik ben gelukkig met de kansen die er nu naar me toekomen en ik heb zin in de volgende stap. Ik ben gelukkig. Ik ben dankbaar”. Dat is momenteel een heel, heel sterk gevoel in je hart. Als je vanuit die volheid spreekt, hoef je helemaal niet te benoemen wat er allemaal goed gaat en wie er gelijk heeft. Het is dan in enkele zinnen duidelijk.
In je buik merk ik een sterke angst. Angst omdat je weet dat het nu zover is: “Ik weet niet of ik dit kan. Ik weet niet of ik dit waardig ben.” Het lijkt alsof je zegt dat je niet zeker weet of je dit durft. Je durft het wel maar je bent bang om jezelf teleur te stellen.
*innerlijke dialoog*
Je zegt: “Ik voel angst om te falen want ik heb altijd alles gekund. Ik ben zo gewend om voor minder te worden aangezien. Mijn hele jeugd heeft niemand gezien wie ik werkelijk was en ik ben weer in die valkuil gestapt. Ik heb altijd gedacht… het is maar [bedrijfsnaam]. Het is maar een bedrijfje. En ja het heeft wel leuke medewerkers en we doen mooie dingen maar ik was maar vooral bezig om mezelf te overtuigen dat het gaaf was en als ik het dan nu zo hoor en zie dan geloof ik eigenlijk niet dat het echt zo is! Niet alleen in andermans ogen maar ook in de energie, het potentieel, wat ik heb weten neer te zetten. En ik ben inderdaad vergeten wie ik was. Ik ben teruggevallen in de valkuil van mijn pubertijd toen ik mezelf ben gaan aanpraten dat ik maar gewoon was en eigenlijk niet eens meetelde op het hoogste niveau. Ik ben ervan uitgegaan dat alles wat ik voelde, ervoer en zag, een heleboel illusies waren. Ik ben ervan uitgegaan dat ik mezelf moet toetsen aan dat wat anderen als waarheid hebben bestempeld. Dus als ik andermans geaccepteerde waarheid als bouwsteen gebruik en ik voeg er dan zelf wat aan toe, dan hebben we wat. Ik ben nu nog te afhankelijk van mijn kindstuk, van toen ik in de pubertijd kwam. In mijn pubertijd heb ik het mezelf gemakkelijk gemaakt en heb ik bedacht dat iets alleen WAAR is wanneer ergens vastligt dat het waar is.”“Dit voorgaande is een paradigma verandering ten opzichte van waaruit ik nu praat. Alsof er een vaststaande waarheid is omdat deze herhaalbaar is binnen bepaalde condities. Er bestaat geen vaststaande waarheid. Het is een wetenschappelijke visie en het betreft bewijsvoering vanuit een bepaald paradigma, vanuit een bepaalde herhaalbaarheid. Het denken dat je verschijnselen die aan talloze variabelen onderhevig zijn, kunt vastpinnen wanneer je ze isoleert van hun variabelen en dat je ze binnen die condities kunt herhalen, is zeer beperkt.”
Je vertelt jezelf nu eigenlijk… beperk je tot de natuurwetten, beperk je tot de onomstotelijke wetten. De wetten die op aarde gelden en altijd al golden. Er komen nog meer natuurwetten aan zodra we ons bewustzijn verder ontwikkelen. Uitgangspunt is dat de natuurwetten gelden. Dat zijn er niet zoveel. Wat we juist veel meer moeten doen, is de natuurwetten doorvertalen en verbinden met verschijnselen. Meer moeten we niet willen doen. Je mag niet proberen te bewijzen wat we zelf verzonnen hebben. Dan ben je slechts een evolutionair stadium aan het bewijzen, een tijdsbeeld, een paradigma. Dan zit je met een aanname die niet geaard of verankerd is in hoe het altijd is en zal zijn op de aarde. Het is dan grote onzin om te denken dat iets wetenschappelijk bewezen is. Ja, alleen door een verzonnen wetenschap. Je mag niet de methode en het verschijnsel verwisselen. Het gaat over de natuurkunde en de wiskunde en eventueel onderzoeksgebieden die we nog niet kennen. Het gaat over natuurwetten en hun doorvertaling in allerlei kennisgebieden. Kennisgebieden zijn niet perse wetenschappelijk. Dat is duiden en verklaren. Het is verklaren wat we doen en als wàt we doen verandert, dan verandert ook de verklaring, de duiding. Dat is geen wetenschap. Dat is evolutie naar nieuwe niveaus. Er zijn ook wetten die niet evolueren zoals de zwaartekracht. Die evolueert niet. Die IS. Wat IS, is wetenschap.
Je kruin gaat nu open om ruimte te maken voor de herinnering aan je oorspronkelijke zelf. Er ontstaat een beeld van een klein dwarrelend donsveertje in je kruin. Het is een aankondiging van een essentiële ontwikkeling. Je moet eerst ruimte maken. Je gaat dat zelf doen en je krijgt hulp. Je bent niet alleen. Je hebt zoveel voor anderen betekent, nu is er hulp voor jou. Je gaat het wel alleen doen maar je bent niet alleen.
Het ondergeschikt maken van je intuïtie aan de werkelijkheid en waarheid van anderen is een heel heftig besluit geweest voor je. Het was een harde maar noodzakelijke beslissing in je pubertijd. Het afzweren van je intuïtie als primaire bron voor inzicht. Gelukkig is je intuïtie zo sterk dat het zich niet volledig heeft laten afsluiten en het heeft op de achtergrond altijd mee kunnen doen.
Dit ga je nu repareren. Het is het begin van een diepgaande transformatie waarbij je ook de verwarring herstelt over het gebrek aan hartskracht vanuit anderen die je hebt geïnternaliseerd.