Wat is ongelukkig? Wanneer ben je ongelukkig?

Energetische waarnemers herkennen ‘ongelukkig’ maar zien de mate van ongeluk als aanwijzing voor iemands (nog) onbekende mogelijkheden.

Je voelt je ongelukkig als je last hebt van je ongebruikte talent. Eenzaamheid is bv. een indicator van je vermogen en je verlangen om je dieper te verbinden met anderen.

Energetisch ziet ‘ongelukkig’ er heel gelaagd en ‘modulair’ opgebouwd uit. Op verschillende bewustzijnslagen is ongeluk waarneembaar en door het intellect worden al deze onderdelen als één geheel ervaren. Of tot één conclusie samengevat: ongelukkig.

Keuzevrijheid

Het ongeluk begint bijvoorbeeld op het bewustzijnsniveau waarop je keuzevrijheid ervaart om een eigen richting in je leven te kiezen. Je eigen pad te kiezen. Stappen in een nieuwe richting te zetten. Soms loop je vast in het spoor van ouders, religie of verwachtingen. Of je bent te vrij opgevoed en weet niet wat de waarde van kiezen en jezelf beperken is.

Gebrek aan afstemming tussen innerlijke richting en uiterlijke keuzes kan behoorlijk ongelukkig maken of verwarrend zijn. “Ik heb nu alles wat ik wilde en de meest gewaardeerde weg bewandeld maar ik voel me ontevreden”. Energetisch kan dit eruit zien alsof twee voeten verschillende kanten op willen lopen of voeten die aarzelen om een stap te zetten.

Zekerheid

Een volgende bewustzijnslaag gaat over zekerheid. Materiële of immateriële angsten zijn vaak irreëel maar daarom niet minder complex. Voelen dat je ‘vast’ zit als gevolg van eerdere keuzes (baan, relatie, schulden, imago) maakt dat je denkt of vindt dat je je uiterste best moet doen om je bij je situatie neer te leggen. Energetisch draagt iemand dan een zwaarte met zich mee, zoals overtuigingen, faalangst of plichtsgevoel. Zwaarte belemmert je om vernieuwing toe te laten die vanuit je hart gewenst wordt. Overtuigingen als “het kan gewoon niet”, of “het is wat het is” kunnen lange tijd ongeluk verbloemen.

Acceptatie

Daarnaast bestaat nog het deel van jou dat zich druk maakt om wat anderen van je vinden. Energetisch zie je dit bijvoorbeeld als een beeld van iemand die continue de omgeving met zijn aandacht scant of deze voldoende veilig is en hem of haar nog accepteert. Anderen kunnen inderdaad wat van je vinden maar dat gaat jou in feite geen bal aan. Jij vindt ook van alles van anderen. Daar heb je je handen vol aan. Als kind liep je inderdaad het risico afgewezen te worden en daardoor in gevaar te komen. Als volwassene kun je echter een stap achteruit doen en je creativiteit gebruiken om steeds opnieuw je eigen weg uit te stippelen. Een weg die recht doet aan wie je in wezen bent.

Voldoening

Wanneer je door je baan, relatie, levensomstandigheden etc. overvraagd wordt maar hier niet de bijbehorende hoeveelheid voldoening bij ervaart, brand je op. Dit speelt bij heel veel mensen. Bij mannen als ze dan het spel in hun leven kwijtraken. Bij vrouwen als ze de intimiteit en zachtheid van liefde geven en ontvangen missen.

Op dit punt kun je ervoor kiezen om de vormgeving van je eigen leven weer in eigen hand te nemen of om je ongeluk verder te verdoven met alcohol, sigaretten, slaappillen of maagtabletten. Je kunt altijd kiezen. Er zijn altijd opties. Wanneer je diep ongelukkig bent, moet je per direct je situatie erkennen en stoppen met ‘overleven’ of hopen dat het vanzelf beter gaat. Je hebt nl. helemaal geen tijd om te wachten op de buitenwereld. ‘Nu’ is altijd een goed moment om te bepalen of je nog 10 jaar zo verder wilt. Je moet keuzes maken die ‘kloppen’ en die voor jou ‘waar’ zijn. Soms zijn je keuzes duurzaam, soms zijn het breekijzers om je uit een bestaande situatie te bevrijden.

Toestemming

Dan is er nog een bron van ongeluk die mensen vaak hun ‘pad’ noemen. Het gevoel dat je geen zicht hebt op wat je ‘komt doen in dit leven’, of dat je niet uit de verf komt. Dat je niet gezien wordt voor wie je bent of het vage gevoel dat je bijzonderder bent dan wat je kunt laten zien. Hier speelt een type ongeluk dat er energetisch uit kan zien alsof je een heel groot talent door een veel te klein rietje probeert te persen. Je hebt dan letterlijk nog geen vrij baan weten te maken voor wat Sjamanen ‘je gift’ noemen. Op meerdere manieren ben je nog afhankelijk van ‘toestemming’ van de buitenwereld om van start te gaan. Alsof de buitenwereld beter in staat is om jouw unieke gift te herkennen en daar de juiste omstandigheden voor te creëren, dan jijzelf.

Hier speelt áltijd dat je jezelf toestemming moet gaan geven. Toestemming om te falen, af te wijken, te mislukken, risico’s te nemen en het voor jezelf op te nemen zelfs als niemand anders dat meer doet. Je ‘gift’ eist van je dat jij ervoor zorgt, zoals je voor je eigen kind zou zorgen. Het heeft geen zin om een ander te vragen wat je ‘pad’ is. Je pad is plat gezegd niets anders dan steeds meer, steeds duidelijker en met steeds meer overtuiging te gaan staan voor je ‘gift’, zodat deze rijpt en aangeboden kan worden. Zelfs, of juist, als nog niemand zin heeft om jouw ‘gift’ te ontvangen.

Richting

Je hart is eigenlijk je enige informatie bron die langdurige waarheid spreekt en je steeds opnieuw richting je ‘gift’ gidst. Keuzes vanuit je hart hebben een hoger waarheidsgehalte met meer voldoening en daardoor langere houdbaarheidsdatum dan die van je verstand. De taal van je hart is ‘gevoel’. Een beter, lichter, warmer, zachter, liefdevoller of vrijer gevoel als je aan een optie denkt is ‘goed’. Een krapper, imploderend, zwaarder of bozer gevoel is ‘niet goed’. Nieuwe baan met tegenzin of zwaar hart … niet goed. Dom besluit maar een sprongetje in je hart… wel goed.

Op dit niveau is goed of niet goed, niet hetzelfde als makkelijk of niet makkelijk. En al helemaal niet hetzelfde als verstandig of onverstandig. Een ‘goede’ keuze leidt je namelijk vaker wel dan niet naar de diepte van een pijnlijke transformatie, die pas echt ‘goed’ voelt als het voorbij is. Om je hart goed te kunnen verstaan, moet je leren onderscheid te maken tussen sabotage van je verstand, mogelijke angst voor consequenties en verlangen naar groei, authenticiteit en vrijheid.

Verantwoording

Vaak voel je een mogelijke keuze ook heel fysiek in je keel (eg. scheiden, baan opzeggen, verhuizen of een gewone afspraak afzeggen). Vanuit je keel moet je keuzes namelijk verantwoorden en dealen met de reacties van anderen.

Je mag het anders willen voor jezelf. Het is een misverstand dat je delen van jezelf het zwijgen moet opleggen om gelukkig te zijn. Juist door stress, verslaving of medicatie ervaar je niet welke schade je jezelf dag in dag uit toebrengt door met je verstand jezelf te overschreeuwen en je leven vast te zetten in je gekozen of geaccepteerde omstandigheden.

Pas wanneer je de gevoelens van je hart hoort en erkent, kun je de rest van je systeem zinvol aan het woord laten. “Hoe dan?” of “wanneer dan?” zijn relevant om zorgvuldig te handelen met respect voor anderen. Zo bouw je langzaam innerlijk akkoord op voor een besluit en een volgende stap.

“Je hart weet de weg” is heel letterlijk. Als je jezelf toestaat om te doen wat je gráág doet, dan verwijder je beetje bij beetje mensen, omstandigheden, plichten en angsten die je eenzaamheid en ongeluk in stand houden. De pijn die dat oplevert is dan altijd dragelijk en je hart is dan altijd moedig genoeg om te doen wat jouw innerlijke doelen dient.